W dzisiejszym poście nauczymy się sprawdzać dane tekstowe pod kątem tego, czy zawierają cyfry. Chodzi o to, by sprawdzić czy dany tekst (kod) zawiera cyfry. Jeśli tekst rzeczywiście zawiera cyfry, może to oznaczać, że był wydawany po określonej dacie albo dotyczy to konkretnego działu lub usługi. Zadanie to wykonamy na podstawie przykładowych danych z rys. nr 1.
Rys. nr 1 – przykładowe dane
W tym celu
możemy użyć funkcji ZNAJDŹ, która pozwala wyszukać jeden tekst w innym
lub funkcji SZUKAJ.TEKST, która działa na takiej samej zasadzie. Różnica
między funkcjami polega na tym, że funkcja SZUKAJ.TEKST nie rozróżnia
wielkości liter.
W naszym
przykładzie wykorzystamy funkcję ZNAJDŹ, która ma krótszy zapis.
Pierwszym argumentem funkcji jest szukany_tekst, czyli jakaś cyfra.
Drugi argument funkcji to w_tekście, czyli komórka w jakiej chcemy
znaleźć tą cyfrę (u nas komórka A2). Zapis funkcji powinien wyglądać
następująco:
=ZNAJDŹ(1;A2)
Powyższą
formułę zatwierdzamy i otrzymamy wynik przedstawiony na rys. nr 2.
Rys. nr 2 – wynik funkcji ZNAJDŹ
Funkcja ZNAJDŹ zwróci nam numer pozycji szukaj cyfry, oczywiście pod warunkiem, że szukana cyfra pojawia się w przeszukiwanym tekście. Nas nie interesuje pojedyncza cyfra, tylko wiele cyfr. Ponadto jeśli funkcja ZNAJDŹ nie znajdzie szukanej cyfry to zwróci nam błąd argumentu — #ARG! (rys. nr 3).
Rys. nr 3 – błąd zwrócony przez funkcję ZNAJDŹ w sytuacji kiedy nie ma w tekście szukanej cyfry
Tak jak
wspominaliśmy nie szukamy jednej cyfry, ale szukamy dowolnej cyfry, więc musimy
stworzyć tablicę wszystkich możliwych cyfr i zapisać ją jako pierwszy argument
funkcji. Ułatwieniem jest to że w funkcji wpisujemy konkretne cyfry a nie
tekst. Zapis funkcji z tablicą powinien wyglądać następująco:
=ZNAJDŹ({0,1,2,3,4,5,6,7,8,9;A2)
Kolejność
cyfr w zapisie nie ma znaczenia. Jeśli przy takim zapisie podejrzymy sobie
wyniki funkcji w trybie edycji komórki za pomocą klawisza F9 otrzymamy tablicę
wyników przedstawioną na rys. nr 4.
Rys. nr 4 – podgląd wyników funkcji ZNAJDŹ
Funkcja
ZNAJDŹ zwróci nam błędy w przypadku, kiedy danej cyfry nie znajdzie oraz pozycję
(numer miejsca w tekście), kiedy dana cyfra wystąpi w tekście. Z podglądu
wyników formuły wychodzimy za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl+Z. Dla nas
istotne jest tylko, czy cyfry zostały znalezione, a nie potrzebujemy pozycji
danej cyfry.
Skorzystamy
tutaj z funkcji CZY.LICZBA, która zwróci nam wartości logiczne PRAWDA i
FAŁSZ. Zapis funkcji powinien wyglądać następująco:
=CZY.LICZBA(ZNAJDŹ({0,1,2,3,4,5,6,7,8,9;A2))
Kiedy podejrzymy
sobie wyniki formuły w trybie edycji komórki za pomocą klawisza F9 otrzymamy
tablicę wartości logicznych przedstawioną na rys. nr 5, gdzie w sytuacji kiedy
cyfra zostanie znaleziona funkcja zwróci nam wartość logiczną PRAWDA, natomiast
w odwrotnej sytuacji otrzymamy wartość logiczną FAŁSZ.
Rys. nr 5 – Wartości logiczne zwrócone przez funkcję CZY.LICZBA
Z podglądu
wyników formuły wychodzimy za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl+Z. Wartości
logiczne może być ciężko zliczyć, więc za pomocą podwójnej negacji zamieniamy
tablicę wartości logicznych na tablicę wartości 0 i 1. Zapis funkcji powinien
wyglądać następująco:
=–CZY.LICZBA(ZNAJDŹ({0,1,2,3,4,5,6,7,8,9;A2))
Kiedy
podejrzymy sobie wyniki formuły w trybie edycji komórki za pomocą klawisza F9
otrzymamy tablicę wartości 0 i 1 przedstawioną na rys. nr 6.
Rys. nr 6 – tablica wartości 0 i 1 po zastosowaniu podwójnej negacji
Wartości
logiczne FAŁSZ zostają zamienione na wartość 0, natomiast wartości logiczne
PRAWDA na wartość 1. Z podglądu wyników formuły wychodzimy za pomocą skrótu
klawiszowego Ctrl+Z. Na tym etapie wystarczy zsumować te wartości, korzystając
z funkcji SUMA.ILOCZYNÓW. Używamy tej funkcji, aby nie trzeba było
pamiętać, aby zatwierdzać naszą formułę, jako tablicową (skrót klawiszowy
Ctrl+Shift+Enter). Zapis funkcji powinien wyglądać następująco:
Otrzymamy
wynik przedstawiony na rys. nr 7, czyli otrzymamy ilość znalezionych cyfr w
tekście.
Rys. nr 7 – wynik funkcji SUMA.ILOCZYNÓW (ilość znalezionych cyfr w tekście)
Po skopiowaniu formuły na wiersze poniżej otrzymamy wyniki przedstawione na rys. nr 8.
Rys. nr 8 – wyniki funkcji SUMA.ILOCZYNÓW dla całej tabeli
Co łatwo
zauważyć w wierszu 6 pojawia się nam błąd. Wynika on z tego, że funkcja ta
zwraca tylko pierwsze wystąpienie danej cyfry, więc w wierszu nr 6 mamy tylko 2
różne cyfry (0 i 1), funkcja nie bierze pod uwagę powtarzającej się cyfry 0.
Podsumowując funkcja sprawdza czy w tekście jest dany znak, a nie ile razy on
występuje.
Na koniec
musimy zrobić test logiczny, żeby sprawdzić czy wartość otrzymana z naszej
formuły jest większa od 0. Zapis powinien wyglądać następująco:
Dzięki użyciu
testu logicznego otrzymamy wartość logiczną PRAWDA dla sytuacji kiedy cyfry
występują w tekście lub wartość logiczną FALSZ, kiedy cyfry nie występują (rys.
nr 9).
Rys. nr 9 – sprawdzenie czy tekst zawiera cyfrę
Naszym zadaniem było sprawdzenie czy dany tekst zawiera jakąś cyfrę. Nie jest istotne ile jest tych cyfr oraz jaką cyfrę zawiera tekst.
Książka Mistrz Excela + promo na 35 urodziny
Chcę Cię poinformować, że w końcu udało mi zebrać środki i dopiąć wszystkich formalności, żeby powstało II wydanie mojej książki Mistrz Excela (zostałem wydawcą) II wydanie jest wzbogacone o rozdział (nr 22) wprowadzający w genialny dodatek (Power Query) do Excela służący do pobierania, łączenia i wstępnej obróbki danych z wielu źródeł.
Książka Mistrz Excela to historia Roberta, który musi poznać dobrze Excela na potrzeby nowej pracy. Książka jest napisana w formie rozmów Roberta z trenerem, dzięki temu jest przystępniejsza w odbiorze niż standardowe książki techniczne pisane językiem "wykładowym".
Rozmowy zostały podzielone na 22 tematyczne rozdziały, które krok po kroku wprowadzają Cię w tajniki Excela. Robert zaczyna naukę od poznania ciekawych aspektów sortowania i filtrowania danych w Excelu, przechodzi przez formatowanie warunkowe, tabele przestawne, funkcje wyszukujące i wiele innych tematów, by na koniec poznać wstępne informacje o VBA i Power Query. A wszystko to na praktycznych przykładach i z dużą ilością zdjęć.
Żebyś mógł śledzić postępy Roberta, do książki dołączone są pliki Excela, na których pracuje Robert.
Na powyższej stronie znajdziesz dokładniejszy opis książki, opinie osób, które kupiły I wydanie oraz podgląd pierwszego rozdziału książki, żeby upewnić się, czy forma rozmów przy nauce Excela jest dla Ciebie. Jeśli książka Ci się spodoba poinformuj o niej swoich znajomych.
W ramach promocji na moje 35 urodziny możesz też mieć każdy z moich kursów wideo na Udemy za zaledwie 35 zł. Linki do kursów zamieszczam poniżej. W każdym kursie są udostępnione filmy do podglądu, byś mógł się przekonać czy dany kurs jest dla Ciebie.
W dzisiejszym poście nauczymy się jak znaleźć n‑tą wartość spełniającą warunki (kryteria). Zadanie to wykonamy na podstawie przykładowych danych z rysunku nr 1.
Rys. nr 1 – przykładowe dane
W wyzwaniu nr 17 pokazywaliśmy jak rozwiązać taki problem klasycznym Excelem i wtedy w ogóle nie wykorzystywaliśmy funkcji związanych z wyszukiwaniem oprócz funkcji INDEKS. Funkcje jakie zostały tam wykorzystane zostały przedstawione na rys. nr 2.
Rys. nr 2 – wyszukiwanie wartości spełniającej 2 warunki w klasycznym Excelu
Próbowałem rozwiązać taki problem za pomocą rozwiązania zaproponowanego na stronie www.chandoo.org, które opierało się na wykorzystaniu funkcji X.WYSZUKAJ, ale to rozwiązanie jest zbyt skomplikowane dla przeciętnego użytkownika Excela. Rozwiązanie zostało przedstawione na rys. nr 3.
Rys. nr 3 – rozwiązanie zadania za pomocą sposobu ze strony www.chandoo.org
Nasze
zadanie wykonamy w Excelu tablicowym, wykorzystamy tutaj funkcje FILTRUJ
i INDEKS. Użyjemy najpierw funkcji FILTRUJ, która w chwili nagrywania
filmu (wrzesień 2019) była dostępna tylko w programie niejawnych testów Offica
(Insider). Pierwszym argumentem funkcji FILTRUJ jest tablica, czyli cała
tabela z danymi od komórki A3. Tabela zawiera dużo danych więc aby ją
odpowiednio i szybko zaznaczyć, musimy ustawić aktywną komórkę w komórce A3 i
za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl+Shift+strzałka w bok zaznaczyć cały wiersz,
a następnie za pomocą skrótu Ctrl+Shift+strzałka w dół zaznaczyć obszar do
ostatniego wiersza. W celu powrotu do komórki, gdzie wpisujemy formułę musimy
użyć skrótu klawiszowego Ctrl+Backspace. Drugi argument funkcji to uwzględnienie,
czyli testy logiczne sprawdzające (inaczej filtry). W naszym teście chcemy
sprawdzić czy w kolumnie Województwo znajduje się to wybrane przez nas
województwo (np. lódzkie). Podsumowując zaznaczamy cała kolumnę Województwo
(bez nagłówka) i przyrównujemy ją do wartości, którą chcemy sprawdzić, czyli
B3:B300=F5. Zapis całej formuły powinien wyglądać następująco:
=FILTRUJ(A3:D300;B3:B300=F5)
Kiedy
podejrzymy sobie wynik formuły w trybie edycji komórki za pomocą klawisza F9,
otrzymamy sporą tablicę wartości logicznych PRAWDA i FAŁSZ, której fragment
został pokazany na rys. nr 4.
Rys. nr 4 – podgląd wyników funkcji FILTRUJ
Z podglądu wyników formuły wychodzimy za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl+Z. T wynikach wartości logiczne PRAWDA otrzymamy tylko dla sytuacji, kiedy w kolumnie Województwo pojawi się województwo łódzkie, natomiast wartości FAŁSZ będą wszędzie tam gdzie będzie każde inne województwo. Funkcja FILTRUJ zwróci nam tablicę danych dla każdego wystąpienia województwa łódzkiego przedstawioną na rys. nr 5.
Rys. nr 5 – tablica zwrócona przez funkcje FILTRUJ
W związku z tym, że nie mamy nałożonego odpowiedniego formatowania wyniki w pierwszej kolumnie nie przypominają dat. Wystarczy zaznaczyć kolumnę z datami i na karcie Narzędziagłówne w kategorii Liczba wybrać z listy rozwijanej typ danych Data krótka jak na rys. nr 6.
Rys. nr 6 – szybkie formatowanie danych – typ Data krótka
Otrzymaliśmy
dane spełniające jeden warunek (wybrane województwo), a nam zależy na
otrzymaniu danych spełniających 2 warunki. Teraz w formule funkcji wystarczy
dołożyć drugi filtr (drugie kryterium) dotyczący sprzedawcy. Ze względu na to,
że operacje porównania są wykonywane w Excelu na końcu musimy zapisać je w
nawiasach. Aby otrzymać drugie kryterium (oba kryteria mają być spełnione
jednocześnie) musimy te dwa kryteria przemnożyć przez siebie. W drugim
kryterium musimy porównać dane z kolumny Sprzedawca do określonego (wybranego
przez nas) sprzedawcy, czyli zapis testu logicznego powinien wyglądać
następująco: C3:C300=G5. Zapis całej formuły funkcji FILTRUJ powinien wyglądać
następująco:
=FILTRUJ(A3:D300;(B3:B300=F5)*(C3:C300=G5))
Dzięki
takiemu zapisowi otrzymaliśmy filtrowanie danych po 2 kryteriach przedstawione
na rys. nr 7.
Rys. nr 7 – dane spełniające dwa kryteria
Otrzymaliśmy dane spełniające dwa kryteria, czyli każde wystąpienie województwa łódzkiego i sprzedawcy Kinga. Nasz nałożony filtr jest dynamiczny, mianowicie możemy zmienić sobie nazwę zarówno województwa jak i sprzedawcy rozwijając listy rozwijane w odpowiednich komórkach (rys. nr 8).
Rys. nr 8 – dynamiczny charakter nałożonego filtru
Podsumowując
funkcja FILTRUJ zwraca nam tablicę danych. Naszym celem jest znalezienie n‑tej
wartości spełniającej podane warunki. Załóżmy że chcemy wyciągnąć z danych 5‑ty
wiersz (n=5). Możemy to zrobić za pomocą INDEKS, wystarczy, że do
funkcji INDEKS włożymy tablicę którą otrzymaliśmy z funkcji FILTRUJ. Pierwszym
argumentem funkcji INDEKS jest tablica, czyli tablica otrzymana za
pomocą funkcji FILTRUJ. Drugi argument funkcji to nr_wiersza, czyli
wartość parametru n (w naszym przykładzie wartość 5 zapisana w komórce F2).
Zapis formuły powinien wyglądać następująco:
Po
zatwierdzeniu formuły otrzymamy jeden wiersz (5‑ty wiersz) przedstawiony na
rys. nr 9.
Rys. nr 9 – 5‑ty wiersz zwrócony przez funkcję INDEKS
Ze względu
na to, że nas interesowała w tym przypadku tylko kwota a nie cały wiersz,
możemy ograniczyć zakres tablicy w formule funkcji FILTRUJ. Wystarczy zmienić
zakres danych A3:D300 na D3:D300. Zapis całej formuły powinien wyglądać
następująco:
Po
zatwierdzeniu formuły otrzymamy jeden konkretny wynik przedstawiony na rys. nr
10.
Rys. nr 10 – wynik funkcji INDEKS po zmianie zakresu w funkcji FILTRUJ
Jak łatwo zauważyć, wynik ma dziwną postać. Wystarczy zmienić formatowanie na walutowe, aby otrzymać prawidłowo pokazaną daną za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl+Shift+4 (rys. nr 11).
Rys. nr 11 – zmiana formatowania na walutowe za pomocą skrótu klawiszowego
Podsumowując w tym przykładzie nie korzystaliśmy z funkcji X.WYSZUKAJ jak w klasycznym Excelu, aby odnaleźć n‑tą wartość, dzięki temu nasza formuła jest prosta (o wiele mniej skomplikowana niż te przedstawione na rys. nr 2 i 3). Czasami praca w Excelu polega na obliczeniu jakichś wartości w najłatwiejszy sposób, nie zawsze trzeba na siłę używać skomplikowanych funkcji, które na pierwszy rzut oka wydają się oczywiste do rozwiązania danego zadania.
Książka Mistrz Excela + promo na 35 urodziny
Chcę Cię poinformować, że w końcu udało mi zebrać środki i dopiąć wszystkich formalności, żeby powstało II wydanie mojej książki Mistrz Excela (zostałem wydawcą) II wydanie jest wzbogacone o rozdział (nr 22) wprowadzający w genialny dodatek (Power Query) do Excela służący do pobierania, łączenia i wstępnej obróbki danych z wielu źródeł.
Książka Mistrz Excela to historia Roberta, który musi poznać dobrze Excela na potrzeby nowej pracy. Książka jest napisana w formie rozmów Roberta z trenerem, dzięki temu jest przystępniejsza w odbiorze niż standardowe książki techniczne pisane językiem "wykładowym".
Rozmowy zostały podzielone na 22 tematyczne rozdziały, które krok po kroku wprowadzają Cię w tajniki Excela. Robert zaczyna naukę od poznania ciekawych aspektów sortowania i filtrowania danych w Excelu, przechodzi przez formatowanie warunkowe, tabele przestawne, funkcje wyszukujące i wiele innych tematów, by na koniec poznać wstępne informacje o VBA i Power Query. A wszystko to na praktycznych przykładach i z dużą ilością zdjęć.
Żebyś mógł śledzić postępy Roberta, do książki dołączone są pliki Excela, na których pracuje Robert.
Na powyższej stronie znajdziesz dokładniejszy opis książki, opinie osób, które kupiły I wydanie oraz podgląd pierwszego rozdziału książki, żeby upewnić się, czy forma rozmów przy nauce Excela jest dla Ciebie. Jeśli książka Ci się spodoba poinformuj o niej swoich znajomych.
W ramach promocji na moje 35 urodziny możesz też mieć każdy z moich kursów wideo na Udemy za zaledwie 35 zł. Linki do kursów zamieszczam poniżej. W każdym kursie są udostępnione filmy do podglądu, byś mógł się przekonać czy dany kurs jest dla Ciebie.
W
dzisiejszym poście nauczymy się jak zmusić funkcję INDEKS, aby zwracała
wiele wartości do jednej komórki.
Funkcja INDEKS ma możliwość zwrócić z przykładowej tablicy danych albo całą kolumnę albo cały wiersz (rys. nr 1).
Rys. nr 1 – argumenty funkcji INDEKS
Pierwszym
argumentem funkcji jest tablica, czyli zaznaczony obszar danych
(tabela). W naszym małym przykładzie chcemy, aby funkcja zwróciła nam wiersz,
więc wystarczy jako drugi argument funkcji (nr_wiersza) podać numer
wiersza, z którego dane chcemy uzyskać. Zapis funkcji będzie wyglądał
następująco:
=INDEKS(A9:A15;0)
Kiedy
podejrzymy sobie wyniki formuły w trybie edycji komórki za pomocą klawisza F9,
otrzymamy wszystkie dane z zaznaczonego obszaru (rys. nr 2).
Rys. nr 2 – wyniki funkcji INDEKS
Funkcja ta
zwróciła nam wszystkie wartości z kolumny, problem pojawia się wtedy, kiedy
chcemy wyciągnąć tylko kilka wartości. Możemy określić je ręcznie zapisując
poszczególne numery tych wartości w nawiasach klamrowych. Zapis powinien
wyglądać następująco:
=INDEKS(A9:A15;{1;3;5})
Pojawia się
wtedy problem, ponieważ przy takim zapisie funkcja INDEKS zwraca nam tylko
jedną wartość (rys. nr 3).
Rys. nr 3 – tylko jedna wartość zwrócona przez funkcję INDEKS
Tak działają
funkcje klasycznego Excela. W nowych updatach firmy Microsoft zostały
wprowadzone ulepszenia, funkcje zostały poprawione aby lepiej spełniać potrzeby
użytkowników.
Podczas
rozwiązywania wyzwania 13 (https://www.youtube.com/watch?v=VYjplS87Z‑o) szukaliśmy rozwiązania, które
zwróciło by dwie wartości w jednej komórce. Udało się to zrobić dla wartości
tekstowych (rys. nr 4).
Rys. nr 4 – skomplikowany zapis formuły, która zwraca dwie wartości do jednej komórki
Jeśli jesteś
tym szczęśliwcem i masz dostęp do najnowszych subskrypcji Microsoft to masz
dostęp do nowych funkcji Excela. W tej subskrypcji funkcja INDEKS zwróci nam
więcej wartości poprzez rozlanie. Zapis formuły powinien wyglądać następująco:
=INDEKS(A9:A15;{2;4})
Funkcja
zwróci nam dwie wartości ale nie w jednej komórce, wynik zostanie rozlany na
komórkę poniżej jak pokazano na rys. nr 5.
Rys. nr 5 – rozlanie wyników funkcji INDEKS
Excela
klasyczny (zanim zostaną wprowadzone udoskonalenia) nie radzi sobie z tą
funkcjonalnością. Funkcja INDEKS nie zwraca wartości liczbowych tylko range
(zakres komórek) i pewnie z tego powodu ma problem, ponieważ my dajemy jej
tablicę danych jako numery wierszy a nie jako zakres. Musimy „oszukać” funkcję
INDEKS i tak przedstawić te wartości aby funkcja mogła je odczytać, czyli
musimy zmusić funkcję INDEKS aby zwróciła ciąg wartości. W tym celu musimy użyć
dwóch dodatkowych funkcji – JEŻELI i N. Dla funkcji JEŻELI jako pierwszy
argument funkcji (test_logiczny) wpiszemy wartość 1, czyli sprawimy że
test logiczny zawsze będzie zwracał wartość logiczną PRAWDA. Drugi argument
funkcji – wartość_jeżeli_prawda to będą wartości, które chcemy zwrócić,
czyli numery wierszy {1;3;5}.
Zapis
funkcji powinien wyglądać następująco:
=INDEKS(A9:A15;JEŻELI(1;{1;3;5}))
Jeżeli
podejrzymy wyniki tej formuły nadal otrzymamy zwróconą tylko jedną wartość,
wiec musimy dołożyć funkcję N. Funkcja N konwertuje wartości nieliczbowe
na liczby, daty oraz liczby kolejne. Upraszczając funkcja ta zamieni nam liczby
na liczby, ale wykonując przy tym coś, co sprawi, że funkcja INDEKS zwróci nam
wiele wartości. Zapis formuły powinien wyglądać następująco:
=INDEKS(A9:A15;N(JEŻELI(1;{1;3;5})))
Kiedy w trybie
edycji komórki podejrzymy wyniki powyższej formuły za pomocą klawisza F9,
otrzymamy trzy wyniki przedstawione na rys. nr 6.
Rys. nr 6 – Wyniki zwrócone przez funkcje INDEKS (z użyciem funkcji JEŻELI i N)
Podsumowując
zmusiliśmy funkcję INDEKS, aby zwróciła nam kilka wartości nie po kolei
(wybrane wartości, a nie cały wiersz czy kolumnę). Teraz możemy użyć funkcji SUMA,
która zsumuje nam te zwrócone wartości. Zapis formuły powinien wyglądać
następująco:
=SUMA(INDEKS(A9:A15;N(JEŻELI(1;{1;3;5}))))
Otrzymamy
wynik przedstawiony na rys. nr 7.
Rys. nr 7 – Suma trzech wartości otrzymanych z funkcji INDEKS
Wyjaśniliśmy działanie funkcji INDEKS z użyciem dodatkowych funkcji JEŻELI i N na prostym przykładzie. Teraz przejdziemy do wykorzystania takich obliczeń na bardziej praktycznym przykładzie. Chcemy w tym przykładzie żeby funkcja INDEKS zwróciła nam kilka wartości, abyśmy potem mogli je zsumować i wyznaczyć zwycięzcę. Zadanie to omówimy na podstawie przykładowych danych z rys. nr 8.
Rys. nr 8 – przykładowe dane
W danych
tych mamy 4 wyścigi i 5 zawodników, którzy w każdym wyścigu zajęli jakieś
miejsca. W zależności od zajętego miejsca jest przyznawana różna punktacja.
Naszym zadaniem jest zsumowanie punktów wszystkich uczestników wyścigów, aby
wiedzieć kto zdobył najwięcej punktów a kto najmniej. Naszym rdzeniem (podstawą
obliczeń) będzie funkcja PODAJ.POZYCJĘ. Pierwszym argumentem funkcji
jest szukana_wartość, czyli miejsca zajęte przez danego zawodnika. Drugi
argument to przeszukiwana_tab, czyli tablica z numerami miejsc (J2:J6).
Zakres ten blokujemy bezwzględnie za pomocą klawisza F4. Trzeci opcjonalny
argument to typ_dopasowania, czyli w naszym przykładzie wartość 0 dla
dopasowania dokładnego. Zapis funkcji powinien wyglądać następująco:
=PODAJ.POZYCJĘ(G10:J10;$J$2:$J$6;0)
Kiedy
podejrzymy wyniki tej funkcji dla pierwszego zawodnika w trybie edycji komórki
za pomocą klawisza F9 otrzymamy 4 wyniki przedstawione na rys. nr 9.
Rys. nr 9 – Wyniki zwracane przez funkcję PODAJ.POZYCJĘ
Mamy numery
miejsc, ale my chcemy wyciągnąć wartości dopasowane do tych numerów miejsc,
czyli liczbę punktów przyznawanych za zdobycie danego miejsca. Użyjemy tutaj
funkcji INDEKS. Pierwszy argument funkcji, czyli tablica, to
będzie zakres z punktacją za poszczególne miejsca w wyścigu, który musimy
zablokować bezwzględnie za pomocą klawisza F4. Drugi argument, czyli nr_wiersza,
to wartości zwracane przez funkcję PODAJ.POZYCJĘ. Zapis funkcji będzie wyglądał
następująco:
Jeśli
podejrzymy wyniki tej funkcji za pomocą klawisza F9 otrzymamy błąd #ARG! (rys.
nr 10). Funkcja INDEKS sobie nie radzi i zwraca nam błąd.
Rys. nr 10 – błąd zwrócony przez funkcję INDEKS
Musimy
dołożyć kombinację funkcji JEŻELI i funkcji N taj ka w poprzednim przykładzie.
Dokładamy funkcję JEŻELI z testem logicznym 1, który zwraca zawsze wartość
logiczną PRAWDA, czyli wartości zwrócone przez funkcję PODAJ.POZYCJĘ. Musimy
pamiętać o dołożeniu funkcji N. Zapis funkcji powinien wyglądać następująco:
Teraz jeśli
podejrzymy wyniki formuły za pomocą klawisza F9 otrzymamy punktację za każdy
wyścig, formuła zwróci nam 4 wartości przedstawione na rys. nr 11.
Rys. nr 11 – punktacja za poszczególne wyścigi
Na tym
etapie możemy te obliczenia wstawić do funkcji SUMA i uzyskać całkowitą liczbę
punktów zdobytą na zawodach przez poszczególnych zawodników. Zapis formuły
powinien wyglądać następująco:
Musimy
pamiętać aby podaną formułę zatwierdzić skrótem klawiszowym Ctrl+Shift+Enter,
ponieważ jest to formuła tablicowa. Otrzymany wynik przeciągamy na wiersze
poniżej i otrzymamy wyniki punktacji z całych zawodów przedstawione na rys. nr
12.
Rys. nr 12 – zsumowana punktacja poszczególnych zawodników
Z wyników tych widać kto jest zwycięzcą całych zawodów. Podsumowując w klasycznym Excelu musimy się namęczyć i napisać dość skomplikowane formuły aby uzyskać wymagany wynik, czyli w zasadzie wymusić aby funkcja INDEKS zwróciła kilka wyników. Od momentu wprowadzenia udoskonaleń formuły takie będą o wiele mniej skomplikowane, ponieważ wszystkie funkcje będą sobie radzić z formułami tablicowymi.
Książka Mistrz Excela + promo na 35 urodziny
Chcę Cię poinformować, że w końcu udało mi zebrać środki i dopiąć wszystkich formalności, żeby powstało II wydanie mojej książki Mistrz Excela (zostałem wydawcą) II wydanie jest wzbogacone o rozdział (nr 22) wprowadzający w genialny dodatek (Power Query) do Excela służący do pobierania, łączenia i wstępnej obróbki danych z wielu źródeł.
Książka Mistrz Excela to historia Roberta, który musi poznać dobrze Excela na potrzeby nowej pracy. Książka jest napisana w formie rozmów Roberta z trenerem, dzięki temu jest przystępniejsza w odbiorze niż standardowe książki techniczne pisane językiem "wykładowym".
Rozmowy zostały podzielone na 22 tematyczne rozdziały, które krok po kroku wprowadzają Cię w tajniki Excela. Robert zaczyna naukę od poznania ciekawych aspektów sortowania i filtrowania danych w Excelu, przechodzi przez formatowanie warunkowe, tabele przestawne, funkcje wyszukujące i wiele innych tematów, by na koniec poznać wstępne informacje o VBA i Power Query. A wszystko to na praktycznych przykładach i z dużą ilością zdjęć.
Żebyś mógł śledzić postępy Roberta, do książki dołączone są pliki Excela, na których pracuje Robert.
Na powyższej stronie znajdziesz dokładniejszy opis książki, opinie osób, które kupiły I wydanie oraz podgląd pierwszego rozdziału książki, żeby upewnić się, czy forma rozmów przy nauce Excela jest dla Ciebie. Jeśli książka Ci się spodoba poinformuj o niej swoich znajomych.
W ramach promocji na moje 35 urodziny możesz też mieć każdy z moich kursów wideo na Udemy za zaledwie 35 zł. Linki do kursów zamieszczam poniżej. W każdym kursie są udostępnione filmy do podglądu, byś mógł się przekonać czy dany kurs jest dla Ciebie.
W
dzisiejszym poście będziemy kontynuować temat sprawdzania poprawności danych.
Nauczymy się tak ustalać sprawdzanie poprawności (walidację) danych, aby było
możliwe wpisanie daty, która przypada na dzień pracujący, pomija weekendy oraz
święta. Zadanie to wykonamy na podstawie przykładowych danych z rysunku nr 1,
gdzie dodatkowo zostały wypisane dni świąteczne wypadające w roku 2019.
Rys. nr 1 – przykładowe dane
W Excelu
wystarczy nam do tego zadania funkcja DNI.ROBOCZE, która zwraca dni
robocze pomiędzy dwiema datami. Pierwszym argumentem funkcji jest data_pocz,
czyli data początkowa. Drugi argument funkcji to data_końc, czyli data
końcowa. Trzecim argumentem (opcjonalnym) są święta, czyli dni
świąteczne, które chcemy odliczyć z dni roboczych. Nasuwa się tutaj pytanie, co
się stanie, kiedy w zapisie funkcji jako dzień początkowy i końcowy podamy tę
samą datę. Zapis funkcji powinien wyglądać następująco:
=DNI.ROBOCZE(B3;B3)
W takiej
sytuacji funkcja DNI.ROBOCZE zwróci nam wartość 1, kiedy ten dzień będzie dniem
pracującym lub wartość 0, kiedy data będzie dniem wolnym od pracy (weekend lub
święta) – rys. nr 2.
Rys. nr 2 –wartość 0 zwrócona przez funkcję DNI.ROBOCZE dla daty z weekendu
Taki zapis
wystarczy nam do określenia warunku poprawności danych, ponieważ wartość 0
zostanie zinterpretowane przez Excela jako FAŁSZ, czyli Excel odrzuci nam taką
datę. Natomiast po wpisaniu poprawnej daty otrzymamy wartość 1, odpowiadającą
wartości logicznej PRAWDA. Do poprzedniego zapisu funkcji dołożymy sobie tylko
opcjonalny trzeci argument funkcji, czyli święta określone w osobnej tabeli.
Zakres ten blokujemy bezwzględnie za pomocą klawisza F4. Zapis funkcji powinien
wyglądać następująco:
=DNI.ROBOCZE(B3;B3;$I$2:$I$14)
Rys. nr 3 – poprawny zapis funkcji DNI.ROBOCZE z uwzględnieniem świąt
W trybie
edycji komórki kopiujemy powyższą formułę za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl+C,
następnie użyjemy jej do sprawdzenia poprawności danych dla naszych
przykładowych dat zakupów z kolumny Data.
Zaznaczamy komórki,
na których chcemy użyć sprawdzania poprawności danych (B3:B6) i wybieramy ikonę
polecenia Poprawność danych z karty Dane (rys. nr 4).
Rys. nr 4 – polecenie Poprawność danych
Otworzy nam
się okno Sprawdzania poprawności danych, gdzie w karcie Ustawienia, w polu Dozwolone
wybieramy typ Niestandardowe. Następnie w polu Formuła wklejamy
wcześniej skopiowaną formułę za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl+V. Tak
ustawione parametry sprawdzania poprawności danych zatwierdzamy przyciskiem OK
(rys. nr 5).
Rys. nr 5 – okno sprawdzania poprawności danych
Po
zatwierdzeniu sprawdzania poprawności danych możemy sprawdzić jego działanie,
tzn. wpisujemy dowolną datę. Jeśli wpisana data będzie wypadała w weekend lub w
dni świąteczne to pojawi się komunikat przedstawiony na rys. nr 6.
Rys. nr 6 – komunikat dla błędnej daty (daty dnia wolnego od pracy)
Możemy
dodatkowo wykonać sprawdzanie poprawności danych dla dostaw do klienta tylko w
dniach od poniedziałku do czwartku, czyli z wyłączeniem piątku oprócz weekendów
i świąt. Aby widzieć na jaki dzień tygodnia wypada wpisana przez nas data,
otwieramy okno Formatowania komórek za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl+1,
następnie przechodzimy do kategorii Niestandardowe i w polu Typ wpisujemy skrót
ddd. Zapis powinien wyglądać następująco: rrrr-mm-dd, ddd. Ustawienie
formatowania zatwierdzamy przyciskiem OK (rys., nr 7).
Rys. nr 7 – okno formatowania komórek
Otrzymamy
datę z oznaczeniem dnia tygodnia przedstawioną na rys. nr 8.
Rys. nr 8 – data z oznaczeniem dnia tygodnia
Z tym
zadaniem możemy poradzić sobie wykorzystując niejako funkcję rozwijającą
możliwości standardowej funkcji DNI.ROBOCZE. Użyjemy tutaj funkcji DNI.ROBOCZE.NIESTAND,
która zwraca dni robocze między dwoma datami z niestandardowymi parametrami
dotyczącymi weekendów. Dwa pierwsze argumenty są takie same jak dla
standardowej funkcji. Trzeci argument funkcji to weekend, czyli dni
tygodnia jakie chcemy przyjąć za weekend. Mamy tutaj listę możliwości
przedstawioną na rys. nr 9.
Rys. nr 9 – lista możliwości wyboru dni, które chcemy traktować jako dni wolne od pracy (weekend).
Trzeci
argument możemy również ustalić jako ciąg cyfr 0 i 1, gdzie wartość 0 odpowiada
dniom pracującym a wartość 1 to dni wolne od pracy. Zatem zapis formuły
powinien wyglądać następująco:
=DNI.ROBOCZE.NIESTAND(F3;F3;"0000111")
Mamy
określony trzeci argument funkcji, czyli dni jakie chcemy traktować jako
weekend. Pozostaje nam określić dni świąteczne, czyli czwarty parametr funkcji
– święta. Tak jak dla poprzedniego przykładu temu parametrowi odpowiada
zakres z tabeli święta (I2:I14), zablokowany bezwzględnie za pomocą klawisza
F4. Zapis całej funkcji powinien wyglądać następująco:
=DNI.ROBOCZE.NIESTAND(F3;F3;"0000111";$I$2:$I$14)
Wpisaną formułę kopiujemy w trybie edycji komórki za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl+C. Zaznaczamy obszar na jaki chcemy nałożyć sprawdzanie poprawności danych, następnie wybieramy ikonę polecenia Poprawność danych z karty Dane (tak jak na rys. nr 4). Otworzy nam się okno Sprawdzania poprawności danych, gdzie karcie Ustawienia, w polu Dozwolone wybieramy typ Niestandardowe. Następnie w polu Formuła wklejamy wcześniej skopiowaną formułę za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl+V. Tak ustawione parametry sprawdzania poprawności danych zatwierdzamy przyciskiem OK (rys. nr 10).
Rys. nr 10 – okno sprawdzania poprawności danych
Dzięki
sprawdzaniu poprawności danych Excel pozwoli nam wpisać datę, odpowiadającą
tylko dniom od poniedziałku do czwartku. Jeśli spróbujemy wpisać datę z
weekendu lub święto wyświetli nam się komunikat przedstawiony na rys. nr 11.
Rys. nr 11 – komunikat o błędnym wpisaniu daty
Podsumowując
nasza formuła działa prawidłowo, mianowicie sprawdza czy nasza data jest dniem
wolnym od pracy (założenie weekend i piątek)oraz czy nie wypada w święta.
Książka Mistrz Excela + promo na 35 urodziny
Chcę Cię poinformować, że w końcu udało mi zebrać środki i dopiąć wszystkich formalności, żeby powstało II wydanie mojej książki Mistrz Excela (zostałem wydawcą) II wydanie jest wzbogacone o rozdział (nr 22) wprowadzający w genialny dodatek (Power Query) do Excela służący do pobierania, łączenia i wstępnej obróbki danych z wielu źródeł.
Książka Mistrz Excela to historia Roberta, który musi poznać dobrze Excela na potrzeby nowej pracy. Książka jest napisana w formie rozmów Roberta z trenerem, dzięki temu jest przystępniejsza w odbiorze niż standardowe książki techniczne pisane językiem "wykładowym".
Rozmowy zostały podzielone na 22 tematyczne rozdziały, które krok po kroku wprowadzają Cię w tajniki Excela. Robert zaczyna naukę od poznania ciekawych aspektów sortowania i filtrowania danych w Excelu, przechodzi przez formatowanie warunkowe, tabele przestawne, funkcje wyszukujące i wiele innych tematów, by na koniec poznać wstępne informacje o VBA i Power Query. A wszystko to na praktycznych przykładach i z dużą ilością zdjęć.
Żebyś mógł śledzić postępy Roberta, do książki dołączone są pliki Excela, na których pracuje Robert.
Na powyższej stronie znajdziesz dokładniejszy opis książki, opinie osób, które kupiły I wydanie oraz podgląd pierwszego rozdziału książki, żeby upewnić się, czy forma rozmów przy nauce Excela jest dla Ciebie. Jeśli książka Ci się spodoba poinformuj o niej swoich znajomych.
W ramach promocji na moje 35 urodziny możesz też mieć każdy z moich kursów wideo na Udemy za zaledwie 35 zł. Linki do kursów zamieszczam poniżej. W każdym kursie są udostępnione filmy do podglądu, byś mógł się przekonać czy dany kurs jest dla Ciebie.
W
dzisiejszym poście nauczymy się pisać taką walidację danych (sprawdzanie
poprawności danych), żeby ograniczyć możliwość wpisywania daty do maksymalnie
30 dni w przyszłość. Zadanie to wykonamy na podstawie przykładowych danych z
rysunku nr 1.
Rys. nr 1 – przykładowe dane
W naszym
przykładzie wartością graniczną będzie 30 dni, ale zasada jest taka sama dla
dowolnej liczby wpisanej w konkretną komórkę. Zaczniemy od wpisania formuły dla
funkcji DZIŚ, która zwraca aktualną datę. Otrzymamy komórkę z dzisiejszą
datą przedstawioną w komórce C3 na rys. nr 2.
Rys. nr 2 – wartość zwrócona przez funkcję DZIŚ
Kolejnym
etapem jest dodanie do funkcji DZIŚ wartości 30 dni lub najlepiej odwołania do
komórki, w której mamy podaną ilość dni, u nas jest to komórka E2. Musimy
pamiętać o zablokowaniu tej komórki bezwzględnie za pomocą klawisza F4. Zapis
formuły powinien wyglądać następująco:
=DZIEŃ()+$E$2
Po
zatwierdzeniu formuły otrzymamy datę po upływie 30 dni, czy maksymalną datę
jaką użytkownik może wpisać w dane w kolumnie Data. Ponadto formułę tą
kopiujemy na wiersze poniżej dla wszystkich danych (rys. nr 3).
Rys. nr 3 – Data po upływie 30 dni od dzisiejszej daty
Nasze
zadanie polega na sprawdzeniu czy wpisana data dostawy nie przekracza progu 30
dni od dnia dzisiejszego. Ustaliliśmy datę graniczną, czyli datę jaka będzie po
upływie 30 dni. Teraz w trybie edycji komórki kopiujemy cała formułę za pomocą
skrótu klawiszowego Ctrl+C, następnie zaznaczamy wszystkie komórki, które mają
mieć sprawdzanie poprawności danych i wybieramy polecenie Sprawdzanie
poprawności danych z karty Dane (rys. nr 4).
Rys. nr 4 – polecenie Sprawdzanie poprawności danych
Otworzy nam
się okno Sprawdzania poprawności danych, gdzie w Kryteriach poprawności,
w polu Dozwolone wybieramy z listy rozwijanej typ Data. W polu Wartości
danych wybieramy z listy rozwijanej Mniejsza niż lub równa, natomiast w
polu Data końcowa wklejamy wcześniej skopiowaną formułę za pomocą skrótu
klawiszowego Ctrl+V. Tak ustawione parametry sprawdzania poprawności danych
zatwierdzamy przyciskiem OK (rys. nr 5).
Rys. nr 5 – parametry sprawdzania poprawności danych
Teraz Excel
w zaznaczonych komórkach pozwoli wpisać nam datę dzisiejszą, datę wcześniejszą
i każdą datę poniżej 30 dni w przód. Excel dzięki sprawdzaniu poprawności
danych nie pozwoli nam natomiast wpisać w komórki innych danych, np. tekstu,
czy innych dowolnych znaków, jak również daty przekraczającej datę graniczną,
czyli data dzisiejsza plus 30 dni. Po wpisaniu błędnej daty wyświetli nam się
komunikat o błędnym wpisaniu danych przedstawiony na rys. nr 6.
Rys. nr 6 – komunikat o wpisaniu danych, nie spełniających kryteriów poprawności danych
Nie możemy
wstawić daty przekraczającej 30 dni od daty dzisiejszej, ale możemy zmienić
kryterium ustawione w komórce E2. Wtedy automatycznie zmieni nam się kryterium
poprawności danych (rys. nr 7).
Rys. nr 7 – zmiana kryterium poprawności danych
Książka Mistrz Excela + promo na 35 urodziny
Chcę Cię poinformować, że w końcu udało mi zebrać środki i dopiąć wszystkich formalności, żeby powstało II wydanie mojej książki Mistrz Excela (zostałem wydawcą) II wydanie jest wzbogacone o rozdział (nr 22) wprowadzający w genialny dodatek (Power Query) do Excela służący do pobierania, łączenia i wstępnej obróbki danych z wielu źródeł.
Książka Mistrz Excela to historia Roberta, który musi poznać dobrze Excela na potrzeby nowej pracy. Książka jest napisana w formie rozmów Roberta z trenerem, dzięki temu jest przystępniejsza w odbiorze niż standardowe książki techniczne pisane językiem "wykładowym".
Rozmowy zostały podzielone na 22 tematyczne rozdziały, które krok po kroku wprowadzają Cię w tajniki Excela. Robert zaczyna naukę od poznania ciekawych aspektów sortowania i filtrowania danych w Excelu, przechodzi przez formatowanie warunkowe, tabele przestawne, funkcje wyszukujące i wiele innych tematów, by na koniec poznać wstępne informacje o VBA i Power Query. A wszystko to na praktycznych przykładach i z dużą ilością zdjęć.
Żebyś mógł śledzić postępy Roberta, do książki dołączone są pliki Excela, na których pracuje Robert.
Na powyższej stronie znajdziesz dokładniejszy opis książki, opinie osób, które kupiły I wydanie oraz podgląd pierwszego rozdziału książki, żeby upewnić się, czy forma rozmów przy nauce Excela jest dla Ciebie. Jeśli książka Ci się spodoba poinformuj o niej swoich znajomych.
W ramach promocji na moje 35 urodziny możesz też mieć każdy z moich kursów wideo na Udemy za zaledwie 35 zł. Linki do kursów zamieszczam poniżej. W każdym kursie są udostępnione filmy do podglądu, byś mógł się przekonać czy dany kurs jest dla Ciebie.
