0
0 Produkty w koszyku

No products in the cart.

Elementy z listy A, które zawierają elementy z listy B bez pomocniczej kolumny — widzowie #119

Kontynuujemy temat znajdowania elementów listy A, które zawierają elementy listy B. Dzięki wysiłkowi użytkownika YT Bill Szysz dostałem formułę, która wyciąga elementy z listy A bez kolumny pomocniczej.

Budowanie rozwiązania zaczniemy od zbudowania formuły, która oblicza ilość elementów, które spełniają postawiony warunek.
Zaczynamy od tego, że korzystamy z funkcji ZNAJDŹ (zwraca uwagę na wielkość liter) ewentualnie SZUKAJ.TEKST (nie zwraca uwagi na wielkość liter), żeby znaleźć elementy listy B w elementach listy A. W formule skorzystam z funkcji ZNAJDŹ, bo ma krótszy zapis, a wielkość liter jest identyczna w przykładowych listach.

Pojawia się jednak problem przy korzystaniu z funkcji ZNAJŹ ponieważ jeśli podamy pierwszy i drugi argument jako listy (kolumny), to wynik zwracany przez funkcję ZNAJDŹ nam nie pomoże, ponieważ Excel będzie porównywał nam poszczególne elementy na listach, a nie każdy element listy B z każdym elementem listy A. Żeby porównać listy w ten sposób jedna musi mieć orientację poziomą (być wierszem), a druga mieć orientację pionową (być kolumną). Zapisywanie list w odmiennej orientacji (pion-poziom) jest uciążliwe, dlatego pozostawiamy je jako listy w kolumnach, ale zmieniamy orientację listy B w formule za pomocą funkcji TRANSPONUJ.

=ZNAJDŹ(TRANSPONUJ($C$2:$C$3);$A$2:$A$7)

Widzowie 119 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 01

Dzięki temu wynikiem funkcji ZNAJDŹ jest macierz (tablica) mająca tyle kolumn ile jest elementów na liście B i tyle wierszy ile jest elementów na liście A. Na skrzyżowaniu uzyskujemy informację, czy dany element listy B został odnaleziony w danym elemencie listy A. Wynik zwracany przez aktualną formułę jest mało czytelny ({1\#ARG!;1\#ARG!;#ARG!\#ARG!;#ARG!\1;#ARG!\7;#ARG!\#ARG!}) dlatego dodatkowo przedstawiam go w postaci zakresu w Excelu, któray ułatwi zrozumienie tego wyniku (w powyższym zapisie backslash (\) oznacza nową kolumnę, a średnik (;) nowy wiersz).

Widzowie 119 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 02

Formuła, którą zbudujemy do obliczenia ilości elementów nie będzie najkrótszą formułą, ale będzie częścią formuły, którą musimy stworzyć, żeby wyciągać kolejne elementy listy A spełniające założenia.

Dalszym krokiem będzie zsumowanie wartości w poszczególnych wierszach pomijając błędy (przyjmując, że mają wartość zero). Czyli wynik będzie przedstawiał się jako jedna kolumna, którą widać obok wcześniej pokazywanych danych:
Widzowie 119 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 03

Żeby osiągnąć taki wynik w pierwszej kolejności musimy zamienić wartości błędów na zera – najprościej można to zrobić za pomocą funkcji JEŻELI.BŁĄD.

=JEŻELI.BŁĄD(ZNAJDŹ(TRANSPONUJ($C$2:$C$3);$A$2:$A$7);0)

Dopiero wtedy możemy zsumować wartości w poszczególnych wierszach. Chyba najprościej można to zrobić przez pomnożenie przez macierz (tablicę) zawierającą w kolumnie tyle jedynek ile jest elementów na liście B. Taką macierz można stworzyć np: podnosząc numery wierszy elementów listy B do zerowej potęgi:

WIERSZ($C$2:$C$3)^0

Teraz musimy przemnożyć przez siebie stworzone macierz (więcej o mnożeniu macierzy w Porada #102 — Mnożenie macierzy przez siebie MACIERZ.ILOCZYN, ich zapis i formuły tablicowe)

=MACIERZ.ILOCZYN(JEŻELI.BŁĄD(ZNAJDŹ(TRANSPONUJ($C$2:$C$3);$A$2:$A$7);0);WIERSZ($C$2:$C$3)^0)

Widzowie 119 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 04

Teraz musimy zsumować wartości większe od zera. To już proste zadanie bo, wystarczy prosta operacja porównania. Tylko musimy pamiętać, że wynikowy wartości PRAWDA i FAŁSZ nie są sumowane przez funkcję SUMA, dlatego musimy je zamienić na zera i jedynki np.: dodając zero:

=SUMA((MACIERZ.ILOCZYN(JEŻELI.BŁĄD(ZNAJDŹ(TRANSPONUJ($C$2:$C$3);$A$2:$A$7);0);WIERSZ($C$2:$C$3)^0)>0)+0)

Musimy pamiętać, żeby tą formułę zatwierdzać kombinacją klawisz Ctrl + Shift + Enter, ponieważ jest to formuła tablicowa.
W ten sposób dowiedzieliśmy się ile jest elementów, które spełniają nasze założenia. Teraz potrzebujemy te elementy wyciągnąć. Potrzebujemy do tego części formuły zwracającej wynik mnożenia macierzy.

=MACIERZ.ILOCZYN(JEŻELI.BŁĄD(ZNAJDŹ(TRANSPONUJ($C$2:$C$3);$A$2:$A$7);0);WIERSZ($C$2:$C$3)^0)

Teraz nie chcemy sumować wartości większych od zera tylko zwrócić dla nich numer wiersza odpowiadającego im elementom listy A. Wystarczy, że wynik funkcji MACIERZ.ILOCZYN włożymy do funkcji JEŻELI i odpowiednio policzymy numery wierszy za pomocą funkcji WIERSZ. Dla wartości chcemy, żeby funkcja JEŻELI zwracała wartości logiczne FAŁSZ, więc nie wypełniamy trzeciego argumentu tej funkcji.

=JEŻELI(MACIERZ.ILOCZYN(JEŻELI.BŁĄD(ZNAJDŹ(TRANSPONUJ($C$2:$C$3);$A$2:$A$7);0);WIERSZ($C$2:$C$3)^0);WIERSZ($A$2:$A$7)-WIERSZ($A$1))

Widzowie 119 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 05

Teraz, ponieważ mamy ponumerowane po kolei interesujące nas elementy listy A, wystarczy je wyciągać za pomocą funkcji INDEKS i funkcji MIN.K, której będziemy zwiększać argument k licząc kolejne wiersze funkcją ILE.WIERSZY:

=JEŻELI(MACIERZ.ILOCZYN(JEŻELI.BŁĄD(ZNAJDŹ(TRANSPONUJ($C$2:$C$3);$A$2:$A$7);0);WIERSZ($C$2:$C$3)^0);WIERSZ($A$2:$A$7)-WIERSZ($A$1))

Widzowie 119 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 06

Naszą formułę dopracujemy, żeby nie pokazywała błędów, jeśli dojdziemy do wiersza, który przekroczy ilość elementów, które spełniają za łożenia (to już obliczyliśmy). Wystarczy do tego funkcja JEŻELI i sprawdzanie ilości wiersza:

=JEŻELI(ILE.WIERSZY($E$2:E2)>$G$2;"";INDEKS($A$2:$A$7;MIN.K(JEŻELI(MACIERZ.ILOCZYN(JEŻELI.BŁĄD(ZNAJDŹ(TRANSPONUJ($C$2:$C$3);$A$2:$A$7);0);WIERSZ($C$2:$C$3)^0);WIERSZ($A$2:$A$7)-WIERSZ($A$1));ILE.WIERSZY($E$2:E2))))

Widzowie 119 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 07

Hura dobrnęliśmy do końca formuły.

Pozdrawiam
Adam Kopeć
Miłośnik Excela
Microsoft MVP

Elementy z listy A które zawierają elementy listy B filtry zaawansowane — widzowie #118

Załóżmy, że masz trudne zadanie wyciągnięcia wszystkich elementów listy A, które zawierają elementy z listy B. 

Widzowie 118 - Elementy z listy A, które zawierają elementy z listy B (filtry zaawansowane) 01

Tym razem, w porównania do pytania widzów 117, chcemy to zadanie zrobić za pomocą filtrów zaawansowanych, a nie formuł. Jest to prostszy sposób, ale nie daje możliwości dynamicznej zmiany wyniku, gdy zmienimy sprawdzane dane (przy zmianie danych musimy ponownie uruchomić filtry zaawansowane, na szczęście będą one pamiętać większość opcji).
Zacznijmy od tego, że filtry zaawansowane pozwalają na wyciąganie wartości na zasadzie lub jeśli tylko kryteria zapisujemy w kolejnych wiersza. Nasze kryteria to z założenia, czy dana fraza występuje na liście A. Żeby zapisać taki warunek w filtrach zaawansowanych musimy odrobinę zmodyfikować listę B, a mianowicie potrzebujemy dodać gwiazdkę (symbol wieloznaczny w Excelu, który zastępuje dowolny ciąg znaków, również pusty) na początku każdego elementu listy. Wystarczy, że zrobimy proste łączenie.

="*"&C2

Widzowie 118 - Elementy z listy A, które zawierają elementy z listy B (filtry zaawansowane) 02

Ważne jest też, żeby nasza nowo utworzona lista miała taki sam nagłówek jak lista A (wymagane do poprawnego działania filtrów zaawansowanych). Teraz możemy już uruchomić filtry zaawansowane z karty dane (gdy mamy zaznaczona pojedynczą komórkę na liście A).

W oknie, które się pojawi musimy odpowiednio wypełnić pola. Zakres listy – lista A, Zakres kryteriów – zmodyfikowana lista B, kopiujemy do na początek pustego pola. 

Widzowie 118 - Elementy z listy A, które zawierają elementy z listy B (filtry zaawansowane) 03

Zatwierdzamy wpisane parametry i uzyskujemy wynik we wskazanym miejscu. Jeśli dane ulegną zmianie, musimy ponownie uruchomić filtry zaawansowane i pamiętać zaznaczyć opcję, że chcemy dane kopiować, żeby Excel nie przefiltrował nam listy A (wynik też dostanie nagłówek listy A, ale najważniejsze są dla nas wyszukane wartości).

Pozdrawiam
Adam Kopeć
Miłośnik Excela
Microsoft MVP

Jak znaleźć elementy z listy A, które zawierają elementy z listy B formuła — widzowie #117

Załóżmy, że masz trudne zadanie wyciągnięcia wszystkich elementów listy A, które zawierają elementy z listy B. 

Widzowie 117 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 01

Czyli w prostym przykładzie na liście B, mamy elementy „ewa” i „stefan”. Dlatego z listy A musimy wyciągnąć elementy „ewa” oraz „ewa mokra” bo zawierają element z listy B („ewa”). Musimy wyciągnąć również elementy „stefan” i „nowak stefan”, bo zawierają element z listy B („stefan”). Pozostałych elementów listy A nie wyciągamy, bo nie mają wspólnych części z listą B.
Ręcznie proces jest zrozumiały, ale czasochłonny przy dłuższych listach, jak więc to zrobić w Excelu, żeby wyciągnąć interesujące nas elementy za pomocą formuł w Excelu? (w filmie widzowie 118 – możesz zobaczyć jak zrobić to za pomocą filtrów zaawansowanych, co jest prostszą czynnością, ale nie może być dynamiczne jak formuły).

Będziemy potrzebowali kolumny pomocniczej. Zaczniemy od funkcji ZNAJDŹ, która pozwoli nam zidentyfikować, czy któryś z elementów listy B znajduje się w danym elemencie listy A.

=ZNAJDŹ($D$2:$D$3;A2)

Widzowie 117 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 02

Funkcja ZNAJDŹ zwraca numer znaku od którego szukany tekst (element listy B) znajduje się w konkretnym elemencie listy A (odwołanie do komórki A2). Jeśli go nie znajdzie zwraca błąd argumentu.

Ponieważ szukamy elementów z listy (tablicy) funkcja ZNAJDŹ zwraca nam również listę (tablicę), jeśli podejrzymy jej wynik klawiszem F9 w trybie edycji komórki to zobaczymy 2 wyniki — {1\#ARG!} (tyle mamy elementów listy B). Oznacza to, że w pierwszym elemencie listy A został odnaleziony pierwszy element listy B (na 1 znaku), a drugi element listy B już nie został odnaleziony.

Nam zależy na tym, żeby wiedzieć, czy chociaż jeden element został odnaleziony, czyli musimy policzyć wszystkie liczby. Możemy to zrobić korzystając z funkcji CZY.LICZBA , która zwróci nam wartość PRAWDA czy podana jej wartość jest liczbą oraz wartość FAŁSZ, jeśli podana jej wartość nie jest liczba (np.: jest błędem). 

=CZY.LICZBA(ZNAJDŹ($D$2:$D$3;A2))

Widzowie 117 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 03

Czyli dla pierwszego elementu będziemy mieli wynik {PRAWDA\FAŁSZ}. Wartości PRAWDA i FAŁSZ może być ciężko zliczyć poza tym chcemy uniknąć zatwierdzania naszej formuły jako formuły tablicowej, więc zamieniamy wartości logiczne na 0 i 1 za pomocą podwójnej negacji (dwóch znaków minus), a następnie wstawiamy jest do funkcji SUMA.ILOCZYNÓW, żeby zsumować całą listę naszych wyników.

=SUMA.ILOCZYNÓW(–CZY.LICZBA(ZNAJDŹ($D$2:$D$3;A2)))

Widzowie 117 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 04

Teraz mamy 0 gdy, żaden element z listy B nie został odnaleziony w elemencie listy A, a wartości większe od 0 (u nas tylko 1), gdy chociaż jeden element z listy B został znaleziony w konkretnym elemencie listy A. Ale jeszcze nie skończyliśmy obliczeń, bo zwracane wartości (rys. 4) nie pomogą nam łatwo odnaleźć konkretnych elementów listy A, dlatego chcemy je zamienić na numer wiersza w liście A. Możemy to zrobić za pomocą funkcji JEŻELI i funkcji WIERSZ. Funkcja JEŻELI posłuży nam do tego, żeby dodatkowo rozróżnić interesujące nas elementy i te niechciane, bo jeśli wynik wcześniejszych obliczeń będzie większy od zera to zwróci numer wiersza (WIERSZ() – WIERSZ($A$1)), a jeśli będzie równy zero to zwróci FAŁSZ (trzeci argument funkcji JEŻELI pominięty.

=JEŻELI(SUMA.ILOCZYNÓW(–CZY.LICZBA(ZNAJDŹ($D$2:$D$3;A2)));WIERSZ()-WIERSZ($A$1))

Widzowie 117 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 05

Jeśli funkcji WIERSZ nie podamy żadnej wartości, to zwróci numer wiersza arkusza, w którym aktualnie się znajduje, a ponieważ nam zależy na numerze wiersza listy A, a nie arkusza, to musimy jeszcze odjąć numer wiersza nagłówka (WIERSZ($A$1)).
Jak mamy już ponumerowane interesujące nas elementy, to wyciągnięcie ich jest relatywnie proste. Przede wszystkim będziemy potrzebować funkcji INDEKS, żeby wiedzieć skąd wyciągamy elementy oraz dodatkowo funkcji MIN.K lub MAX.K, żeby wyciągać poszczególne elementy po kolei. Jedynym odrobinę trudniejszym elementem jest wyznaczenie kolejnych ‘k’. Robi się to najczęściej za pomocą funkcji ILE.WIERSZY z dynamicznie rozrastającym się zakresem – pierwsza część zakresu jest zablokowana bezwzględnie, a druga względnie ($F$2:F2). Cała formuła przyjmie postać:

=INDEKS($A$2:$A$7;MIN.K($B$2:$B$7;ILE.WIERSZY($F$2:F2)))

Widzowie 117 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 06

Pojawiać się tutaj będą błędy (#LICZBA!), gdy przeciągniemy formułę niżej niż mamy interesujących nas elementów. Najprościej poradzić sobie z tym funkcją JEŻELI.BŁĄD, ale jeśli nie chcemy, żeby Excel za każdym razem obliczał formułę wewnątrz funkcji JEŻELI.BŁĄD, to możemy policzyć wszystkie wartości większe od zera w kolumnie pomocniczej (=LICZ.JEŻELI($B$2:$B$7;">0")), a następnie sprawdzać, czy nie zeszliśmy już dalej niż jest interesujących nas elementów:

=JEŻELI(ILE.WIERSZY($F$2:F2)>$H$2;"";INDEKS($A$2:$A$7;MIN.K($B$2:$B$7;ILE.WIERSZY($F$2:F2))))

Widzowie 117 - Jak znaleźć wartości z listy A, które zawierają elementy listy B 07

Pozdrawiam
Adam Kopeć
Miłośnik Excela
Microsoft MVP

Excel — Slopegraph — porada #293

Czasami potrzebujesz porównać ze sobą wartości "przed" i "po" dla wielu np.: produktów. Jednym ze sposobów na to jest skorzystanie z tzw. slopegraphu, czyli wykresu, którego pomysłodawcą Edward Tufte.

Porada 293 - Wykres slope graph 01

Ten wykres opiera się na wykresie liniowym, ale ważnym jego elementem są etykiety danych na końcach linii. Standardowe podejście tworzenia tych etykiet uwzględnia dużo ręcznej pracy, dlatego na podstawie swoje wiedzy o wykresach spróbowałem swoich sił i chce zaproponować inne podejście. Do tego potrzebujemy stworzyć kolumny pomocnicze, które będą zawierały tylko wartość 1 lub 2 oraz jeszcze jedną kolumnę pomocniczą, która będzie przechowywać połączone wartości, które chcemy wyświetlać w etykietach danych.

Porada 293 - Wykres slope graph 02

=KWOTA(C3;0)&" "&A3

Korzystamy tu z funkcji KWOTA, żeby liczbę przedstawić jako walutę w złotówkach z dokładnością do zera miejsc po przecinku.
Slopegraph opiera się o wykres liniowy, więc od niego zaczniemy – zaznaczymy zakres komórek od A2 do C11 i z karty Wstawianie wstawimy wykres liniowy.

Porada 293 - Wykres slope graph 03

Tylko nie jest to wykres liniowy jakiego potrzebujemy, bo są na nim tylko 2 serie, a my potrzebujemy serii dla każdego produktu. Dlatego musimy kliknąć w polecenie Przełącz wiersz/kolumnę z karty Projektowanie narzędzi wykresów, żeby zamienić miejscami serie i kategorie.

Porada 293 - Wykres slope graph 04

Uzyskujemy już wykres, który bardzo przypomina slopegraph, ale musimy go jeszcze oczyścić z wszystkich niepotrzebnych rzeczy. Nie są nam potrzebne:
• Legenda
• Osie siatki
• Etykiety osi y

Dlatego wszystkie je możemy usunąć zaznaczając je i naciskając klawisz Delete.

Porada 293 - Wykres slope graph 05

Warto tu wspomnieć o pewnej sztuczce, żeby wartości 2014 i 2017 zostały użyte jako etykiety na osi x, a nie zostały dołożone do serii danych – przed nimi wstawiamy pojedynczy cudzysłów ' dzięki czemu Excel traktuje te liczby jako tekst i nie dodaje je do serii danych.

Slopegraph powinien być wyższy dlatego klikamy na obszar kreślenia i odpowiednio go poszerzamy.

Porada 293 - Wykres slope graph 06

Teraz potrzebujemy dodać jeszcze jedną serię, której zaraz będziemy musieli zmienić typ wykresu, więc nie ma dużego znaczenia jakie będzie miała ona wartości, żeby tylko nie została podpięta pod którąś z istniejących serii. Jednym z prostszych sposobów na to jest skopiowanie komórki A2 (Ctrl + C) z tekstem, zaznaczenie wykresu i wklejenie skopiowanego obszaru (Ctrl + V). Nie powinno być widać żadnych widocznych zmian na wykresie, ale jeśli skorzystasz z polecenia Zaznacz dane z karty Projektowanie to powinieneś zobaczyć, że dodała się nowa seria (Seria 10) do serii wykresu.

Porada 293 - Wykres slope graph 07

Ta seria posłuży nam do dodawania etykiet danych, ale musimy jej zmienić typ wykresu na punktowy. Czyli najpierw musimy ją zaznaczyć. Najprościej to zrobić korzystając z listy rozwijanej na karcie Formatowanie narzędzi wykresów.

Porada 293 - Wykres slope graph 08

Teraz możemy skorzystać z polecenie Zmień typ wykresu z karty Projektowanie narzędzi wykresów.

Porada 293 - Wykres slope graph 09

Dużo prościej wykonuje się to od wersji Excela 2013, bo istnieją wtedy wykresy kombi, gdzie możemy łatwo kontrolować, jakiego rodzaju wykresami są poszczególne serie.

Porada 293 - Wykres slope graph 10

Porada 293 - Wykres slope graph 10b

Też musimy upewnić się, żeby nasza seria nie trafiła na oś pomocniczą.

Teraz jak zmieniliśmy typ wykresu dla serii możemy w końcu wskazać dla niej prawidłowe dane, czyli wchodzimy w polecenie Zaznacz dane z karty Projektowanie, a następnie odszukujemy naszą serię i ją Edytujemy i zaznaczamy odpowiednie zakresy danych i zatwierdzamy ją. Kolumna z 1 musi trafić na oś x. Wtedy nasza seria będzie "zaznaczać" wszystkie punkty serii z lewej strony, czyli pierwszej punkty. 

Porada 293 - Wykres slope graph 11

Nawet jeśli nie korzystamy z wykresu punkowego to każda wartość wykresu ma swoją określoną pozycję na osi y i osi x. Właśnie z tej właściwości korzystamy, żeby móc szybciej dodawać inne etykiety z lewej i prawej strony serii.
Zaraz po dodaniu serii z lewej strony możemy od razu dodać serię z prawej strony, ponieważ Excel domyślne skorzysta z poprzednio dodanego typu wykresu, czyli punktowego, którego potrzebujemy, żeby oznaczyć końce serii z prawej strony (dane z kolumny C – oś y i kolumny E – oś x).

Jak mamy dodane punkty z lewej i prawej strony możemy im dodać etykiety danych (na razie zostawimy punkty, ale na koniec sprawimy, żeby były niewidoczne). 

Porada 293 - Wykres slope graph 12

W etykietach danych chcemy mieć dwie wartości – nazwę serii odpowiadającą konkretnemu punktowi (nie jest to nazwa serii punktów) i wartość liczbową dla punktu. Od Excela 2013 jest to dużo prostsze, bo możemy w etykietach danych umieszczać dane z komórek – wystarczy, że zaznaczymy na etykiety danych, naciśniemy Ctrl + 1, żeby przejść do właściwości etykiet i w zakładce Opcje etykiet zaznaczyć checkbox Wartości z komórek. Wtedy otworzy się okno z polem, w którym możesz zaznaczyć zakres komórek, z którego będą pobierane wartości do etykiet osi.

Porada 293 - Wykres slope graph 13

Przed Excelem 2013 musiałbyś dla każdego punktu (etykiety) tworzyć połączoną wartość, która ma się wyświetlać w etykiecie i żeby tą połączoną wartość pobrać do konkretnej etykiety musiałbyś ją zaznaczyć, nacisnąć równa się i kliknąć na komórkę, której wartość chcesz, żeby pojawiła się w etykiecie, a na koniec zatwierdzić swój wybór Enterem. Dlatego nie miałoby sensu tworzenie tych dodatkowych serii tylko od razu dodawać i modyfikować etykiety dla pojedynczych linii.

Po dodaniu etykiet musimy jeszcze ewentualnie poszerzyć wykres i poprzesuwać trochę etykiety, żeby nie nachodziły na siebie. Od Excela 2013 możemy zmieniać rozmiar pojedynczej etykiety danych, a wcześniej jest ona mocno powiązana z rozmiarem wykresu i obszaru kreślenia.

Porada 293 - Wykres slope graph 14

Podobnie postępujemy z serią punktów po prawej stronie, czyli też dodajemy do nich etykiety, tylko przy nich potrzebujemy pobrać z Wartości komórek z kolumny F, ponieważ chcemy żeby liczba wyświetlała się bliżej linii.

Porada 293 - Wykres slope graph 15

Teraz możemy ukryć punkty, czyli zaznaczamy serię punktów, naciskamy Ctrl + 1 i we właściwościach, na zakładce Opcje znaczników, zaznaczamy pole wyboru Brak.

Porada 293 - Wykres slope graph 16

Na koniec jeszcze możemy uzupełnić nazwę naszego wykresu, a dokładniej, żeby była ona połączona z komórką A1, czyli zaznaczamy tytuł, piszemy znak równa się, klikamy komórkę A1 i zatwierdzamy nasz wybór Enterem. Uzyskujemy tytuł powiązany z wartością komórki. Podobnie jak wcześniej tworzyliśmy etykiety danych.

Porada 293 - Wykres slope graph 17

Pozdrawiam
Adam Kopeć
Miłośnik Excela
Microsoft MVP